पुणे.
*एका दुर्लक्षित पाण्याच्या टाकीची हृदयस्पर्शी कथा – जेव्हा भविष्यकाळ पाण्यासाठी आक्रंदतो, भूतकाळ मौन का राहतो?*
बोपोडी – पुणे महानगर पालिकेचा अत्यंत महत्त्वाचा भाग!
बोपोडी हे केवळ एक उपनगर नाही. हे पुणे महानगरपालिका आणि पिंपरी-चिंचवड महानगर क्षेत्र यांचा एक *मूलगामी व महत्वपूर्ण भाग* आहे. येथील वाढती लोकसंख्या, व्यापारी संकुले, आणि मध्यमवर्गीय वस्त्यांचे विस्तार हे दाखवतात की पाण्याची आवश्यकता इथे किती *मूलभूत आणि तातडीची आहे.*
आज बोपोडीतल्या घरांमध्ये, बायकांच्या ओठांवर, लहानग्यांच्या डोळ्यांत, आणि वृद्धांच्या कुडकुडणाऱ्या हातांत एकच प्रश्न आहे – *“पाणी कधी येणार?”*
*🏗️ ती पाण्याची टाकी… जिला पाणी कधी लाभलंच नाही!*
बोपोडी गार्डनच्या मागे, अनेक वर्षांपूर्वी – 20 ते 25 वर्षांपूर्वी – एक भली मोठी सिमेंटची पाण्याची टाकी बांधण्यात आली होती. त्या टाकीकडे पाहताना गावकरी म्हणायचे – “ही टाकी आमचं भविष्य आहे.” पण नियती वेगळी होती.
ही टाकी *कधीच सुरू झाली नाही.*
ती *उघड्यावर उभी राहिली, धूळ खाल्ली,* *पावसात सडली, उन्हात भाजली,* आणि शेवटी दुर्लक्षिततेच्या गळ्यात फास बांधून उभीच राहिली.
काहींनी म्हटलं, “बोपोडीला टाकीची गरजच नाही! हे वेस्ट ऑफ मनी आहे.”
काहींनी विचार मांडला की, “इथे स्विमिंग पूल हवा, पाण्याची टाकी नव्हे.”
आणि मग, सोसायट्या आल्या, वस्ती मेदान संपली, आणि ही टाकीही – *जी बोपोडीच्या तहानलेल्या काळजाची आशा होती – डिमोलिश केली गेली.*
*💧 आज बोपोडी – टँकरच्या रांगेत उभी आहे!*
पूर्वी, बोपोडीमध्ये *दिवसातून दोन वेळा पाणी येत असे.* आज मात्र, एकदाच येतं… तेही कमी दाबाने.
*टँकर-फ्री बोपोडी,* आज *टँकर-डिपेंडंट बोपोडी झाली आहे.*
आज *प्रत्येक गल्लीत, पाण्याच्या टँकरसाठी धावपळ सुरू आहे.*
बायकांचं स्वयंपाकघर बंद, मुलांचे शाळेत उशिरा पोहोचणं, वृद्धांचं औषध घेणंही थांबलेलं…
*हे केवळ पाण्याचं नव्हे, तर जीवनाच्या गरजांचं टंचाई संकट आहे.*
*🥀 भावनांचं पाणी शिल्लक राहिलं नाही!*
आज त्या टाकीविषयी जे लोक विरोध करत होते, तेही आता दबक्या आवाजात मान्य करतात —
*“हो, ती टाकी असती तर बोपोडीची तहान इतकी वाढली नसती.”*
*पाणी फक्त शरीराची गरज नाही – ती आत्म्याचीही शांतता असते.*
जेव्हा लहान मुलं रात्री झोपण्याआधी विचारतात, “आई, उद्या पाणी येईल का?”
तेव्हा तुम्हाला कळतं, की टाकी नव्हती – *तर एक आश्वासन हरवलं होतं.*
*📜 RTI – आता सत्य बाहेर येणारच!*
*मिस फरहा चैरिटेबल फाउंडेशनने,*
*डॉ. फरहा अन्वर हुसैन शेख* आणि *राजकीय विश्लेषक अन्वर शेख* यांच्या नेतृत्वाखाली,
एक मोठं पाऊल उचललं आहे – *RTI दाखल करून, सर्व बोपोडीकरांसाठी सत्य शोधण्याचा निर्धार.*
या RTI मधून मागवण्यात आलेली माहिती:
• *ही टाकी कोणी, कशासाठी, किती खर्चात बांधली?*
• *ती वापरात का आली नाही?*
• *कोणत्या अधिकाऱ्यांनी डिमोलिशनला अनुमती दिली?*
• *यावेळी कोण होते विरोधात? कोण होते समर्थनात?*
*या सर्व बाबी लवकरच उजेडात आणल्या जातील* आणि सोशल मीडियावर जनतेसमोर मांडल्या जातील – *जेणेकरून पिढ्यान् पिढ्या एकच चूक पुन्हा होऊ नये.*
*💔 एका टाकीचं निःशब्द आक्रोश…*
“मी उभी होते, आभाळाएवढ्या आशा घेऊन… पण कोणी मला पाणीच दिलं नाही… आता मी नाही, पण बोपोडी तहानलेली आहे…”
ही टाकी जरी आज अस्तित्वात नसेल, तरी तिचं महत्त्व बोपोडीच्या नशिबात कोरलं गेलं आहे.
कदाचित, *ही चूक पुन्हा होणार नाही — हा लेख लिहिण्याचा उद्देश हाच आहे.*
✍️ लेखक:
*डॉ. फरहा अन्वर हुसेन शेख*
*अध्यक्ष, मिस फरहा चैरिटेबल फाउंडेशन*
*अन्वर शेख*
*बैंकर, इकोनॉमिस्ट, राजकीय विश्लेषक, समाजिक कार्यकर्ता
